Lief Dagboek,

Vandaag maar even twee dagen in één verhaal vangen. Gisteren zaten we letterlijk aan het einde van de wereld en dus geen verbinding ergens mee. Maar zoals we al vaker hebben ervaren, aan het einde van de beschaving is de natuur wel heel erg mooi! Nadat Truus-bloemetjes-legging en ik ons in de steigers hadden gehesen (J) en we een laatste blik op onze buren de walvissen hebben geworpen, zijn we om half elf onderweg gegaan. Nu hoefden we niet zo ver maar mogelijk wilden we bij de camping nog wat wandelen en we wisten dat we de laatste 10 km over gravel moesten rijden. Nu scheelt de ene gravelweg nog al met de andere, dus je kunt maar beter wat tijd daar voor over hebben…

Afijn, de reis verliep voorspoedig met een snelle lunch op een parkeerplaatsje langs de weg waar Matthé al de eerste tekenen van pyromanie vertoonde door boomstammen naar de camper te slepen. Volgens de navigatie zouden we ongeveer drie uur op de plaats van bestemming aankomen. Helaas, pindakaas. Deze gravelweg bleek een pain in the ass te zijn en na 12 km hobbelen en schudden zonder uitzicht op een campground, drong het tot ons door dat er iets niet klopte. Jammer dat we de navigatie toch weer te vroeg uit hadden gedaan. Bleek die ene afslag naar the fishermans track toch de juiste te zijn. Dus terug…6 km en nog eens 6 extra. Rommel de bommel…

Gelukkig was de beloning er wel weer naar, geen douche op de camping en een toilet zonder water maar een uitzicht, stilte en natuur om je heen waar je niet genoeg van kunt krijgen. En natuurlijk niet te vergeten en niet te versmaden: de vuurplaats!!! Direct na het eten begon Matthé al weer te trappelen en binnen no time stond er een mooi vuurtje te knapperen. Een stevige regenbui dreigde water in het vuur te gooien. De luifel van de camper bood hierop geen uitkomst. Na de regenbui van iets meer dan een half uur, zat Matthé echter al weer heeellll snel buiten en met wat porren werd het vuur weer serieus, dus kwam hij Ma en mij dringend om gezelschap vragen bij zijn vuurtje. Uiteraard zijn Ma en ik ook de beroerdste niet, dus hebben wij ons opgeofferd door met een wijntje in het vuur te staren. Wat wordt je daar toch lekker rozig van. Dus lekker opgewarmd bijtijds het bedje in.

Daardoor vanmorgen ook vlot in de steigers en voor 9 uur op pad! Helemaal zoals sommige van ons dat graag zien. Vandaag met een paar stops langs de kust (maar geen teken van leven gezien) en een snelle lunch onderweg naar een dorp (Bairnsdale) gereden waar we op een camping midden in het stadje staan. Het landschap onderweg doet soms erg Hollands aan. Vlakke graslanden, veel koeien en groen. Andere stukken overheerst echter de zee met inlets (uitlopers/ delta). Dit geeft een veel ruiger en afwisselend landschap met zand, duinen en water. Tussen die twee soorten in heel veel kilometer bos, bos en nog eens bos. Als ik voor iedere boom een cent kreeg was ik stinkend rijk! Je ziet dat bijna alles wel al eens een keer is verbrand. Soms kort geleden, waardoor er tussen de zwarte stammen alleen wat lage varens groeien. Soms langer geleden waarbij je kunt zien dat er al kleinere nieuwe bomen en struiken zijn. Je kunt echt zo maar een uur aan één stuk door het bos rijden. Dat is mij in Nederland nog nooit gelukt.

Dit dorp ligt aan de A1 Princes Highway en een rivier, de Michell. Eigenlijk een heel mooi plekkie en zeker nu het drukke verkeer van de highway opgehouden is. Vanavond ter ere van de trouwdag van Matthé’s ouders uit eten zijn genomen door Ma. Eigenlijk was dat zondag maar doordat we twee dagen in de bush hebben gezeten is dat verschoven naar vandaag. Via tripadvisor bij een zeer goed restaurant uitgekomen wat leeg was toen wij binnen kwamen.

Gelukkig werd het al snel gezellig druk en we zitten nu uit te buiken in de camper. Ma heeft inmiddels al gekeken of het al een fatsoenlijke tijd is om naar bed te gaan en ik heb ook al twee gapen onderdrukt terwijl Matthé niets onderdrukt, maar voluit gaapt. Laat zal het dus niet worden zodat we morgen weer vroeg op stap kunnen. Op naar Wilsons Promontory National park. Ook weer mooie basic camping aan de kust. Misschien heb ik heel erg veel mazzel en zie ik nog één keer walvissen??

Oh ja, wild van vandaag: tijdens het rijden een echidna gezien en hier op de camping zagen we net een paar possums lopen. Grappige beesten hoor! Nou, tot zo ver de dag van gisteren en vandaag. Tot morgen!

Groetjes van Ma, Matthé en mij!