Dag 24/25 Gillards Beach _ Tamboon _ Bairnsdale

Lief Dagboek,

Vandaag maar even twee dagen in één verhaal vangen. Gisteren zaten we letterlijk aan het einde van de wereld en dus geen verbinding ergens mee. Maar zoals we al vaker hebben ervaren, aan het einde van de beschaving is de natuur wel heel erg mooi! Nadat Truus-bloemetjes-legging en ik ons in de steigers hadden gehesen (J) en we een laatste blik op onze buren de walvissen hebben geworpen, zijn we om half elf onderweg gegaan. Nu hoefden we niet zo ver maar mogelijk wilden we bij de camping nog wat wandelen en we wisten dat we de laatste 10 km over gravel moesten rijden. Nu scheelt de ene gravelweg nog al met de andere, dus je kunt maar beter wat tijd daar voor over hebben…

Afijn, de reis verliep voorspoedig met een snelle lunch op een parkeerplaatsje langs de weg waar Matthé al de eerste tekenen van pyromanie vertoonde door boomstammen naar de camper te slepen. Volgens de navigatie zouden we ongeveer drie uur op de plaats van bestemming aankomen. Helaas, pindakaas. Deze gravelweg bleek een pain in the ass te zijn en na 12 km hobbelen en schudden zonder uitzicht op een campground, drong het tot ons door dat er iets niet klopte. Jammer dat we de navigatie toch weer te vroeg uit hadden gedaan. Bleek die ene afslag naar the fishermans track toch de juiste te zijn. Dus terug…6 km en nog eens 6 extra. Rommel de bommel…

Gelukkig was de beloning er wel weer naar, geen douche op de camping en een toilet zonder water maar een uitzicht, stilte en natuur om je heen waar je niet genoeg van kunt krijgen. En natuurlijk niet te vergeten en niet te versmaden: de vuurplaats!!! Direct na het eten begon Matthé al weer te trappelen en binnen no time stond er een mooi vuurtje te knapperen. Een stevige regenbui dreigde water in het vuur te gooien. De luifel van de camper bood hierop geen uitkomst. Na de regenbui van iets meer dan een half uur, zat Matthé echter al weer heeellll snel buiten en met wat porren werd het vuur weer serieus, dus kwam hij Ma en mij dringend om gezelschap vragen bij zijn vuurtje. Uiteraard zijn Ma en ik ook de beroerdste niet, dus hebben wij ons opgeofferd door met een wijntje in het vuur te staren. Wat wordt je daar toch lekker rozig van. Dus lekker opgewarmd bijtijds het bedje in.

Daardoor vanmorgen ook vlot in de steigers en voor 9 uur op pad! Helemaal zoals sommige van ons dat graag zien. Vandaag met een paar stops langs de kust (maar geen teken van leven gezien) en een snelle lunch onderweg naar een dorp (Bairnsdale) gereden waar we op een camping midden in het stadje staan. Het landschap onderweg doet soms erg Hollands aan. Vlakke graslanden, veel koeien en groen. Andere stukken overheerst echter de zee met inlets (uitlopers/ delta). Dit geeft een veel ruiger en afwisselend landschap met zand, duinen en water. Tussen die twee soorten in heel veel kilometer bos, bos en nog eens bos. Als ik voor iedere boom een cent kreeg was ik stinkend rijk! Je ziet dat bijna alles wel al eens een keer is verbrand. Soms kort geleden, waardoor er tussen de zwarte stammen alleen wat lage varens groeien. Soms langer geleden waarbij je kunt zien dat er al kleinere nieuwe bomen en struiken zijn. Je kunt echt zo maar een uur aan één stuk door het bos rijden. Dat is mij in Nederland nog nooit gelukt.

Dit dorp ligt aan de A1 Princes Highway en een rivier, de Michell. Eigenlijk een heel mooi plekkie en zeker nu het drukke verkeer van de highway opgehouden is. Vanavond ter ere van de trouwdag van Matthé’s ouders uit eten zijn genomen door Ma. Eigenlijk was dat zondag maar doordat we twee dagen in de bush hebben gezeten is dat verschoven naar vandaag. Via tripadvisor bij een zeer goed restaurant uitgekomen wat leeg was toen wij binnen kwamen.

Gelukkig werd het al snel gezellig druk en we zitten nu uit te buiken in de camper. Ma heeft inmiddels al gekeken of het al een fatsoenlijke tijd is om naar bed te gaan en ik heb ook al twee gapen onderdrukt terwijl Matthé niets onderdrukt, maar voluit gaapt. Laat zal het dus niet worden zodat we morgen weer vroeg op stap kunnen. Op naar Wilsons Promontory National park. Ook weer mooie basic camping aan de kust. Misschien heb ik heel erg veel mazzel en zie ik nog één keer walvissen??

Oh ja, wild van vandaag: tijdens het rijden een echidna gezien en hier op de camping zagen we net een paar possums lopen. Grappige beesten hoor! Nou, tot zo ver de dag van gisteren en vandaag. Tot morgen!

Groetjes van Ma, Matthé en mij!

Dag 17 Blue mountains

Dag 17

Dag Allemaal,

We zijn vandaag in de Blue Mountains gebleven. Recht tegen over de camping zijn we naar de Sienic World gegaan. Vanaf één vertrekpunt hebben ze twee cabines en een treintje waarmee je een stuk van het park hier kunt bekijken. Eén cabine gaat over een dal heen waardoor je aan één kant een mooi uitzicht heb en de andere cabine en het treintje dalen een stuk het dal in. Tussen het aankomst punt van de cabine en die van het treintje loopt een soort steigerpad waar je nog wel over heen mocht. Voor de rest was het park gesloten. Je mag niet verder het dal in i.v.m. het zogenaamde brandgevaar. Hier zijn we al met al toch wel een paar uur zoet geweest.

Daarna nog een paar uitzichtpunten bekeken, maar daar waar we ook dachten nog een stukje te kunnen gaan lopen…je raadt het al. Ook dicht! Dus maar even boodschappen gehaald en op tijd terug naar de camping. Daar even lekker bij de camper gezeten en net gebbqed. Helaas waren er tegen het einde van het eten zo veel vliegende mieren dat het mij niet eens meer lukte om een stuk worst zonder vliegend beest naar binnen te stoppen, Brrrr.. Ik ben gek op natuur en beesten, maar heb mijn grenzen!

Op de camping is het nu trouwens waanzinnig stil. Er zijn in totaal misschien tien plaatsen bezet, van de …. Nou ja hoeveel weet ik niet. Stuk of 80? Normaal zouden ze vol zitten volgens de dame bij de receptie. Maar toen Matthé vanmorgen alvast wilde verlengen kon dat niet. Bij hun zustercamping in Blackheath (even verderop in het park) hadden ze de opdracht gekregen geen mensen meer binnen te laten en hier wilden ze even afwachten of er voor hun ook instructies zouden volgen. Toen we vanmiddag echter terugkwamen bleek dat er nog niet zo veel veranderd was. Ze geven aan dat je beter weg kunt gaan als je hier niet noodzakelijkerwijs moet zijn…maar bent welkom als je wilt blijven. Dit beleid blijkt effectief te zijn. Ook bij de Sienic World blijkt dat er maar een fractie van het normale bezoekersaantal was. Ach, voor ons wel zo makkelijk! Op internet stonden verhalen van mensen die een uur in de rij hadden gestaan om daar binnen te komen. Wij zijn zo naar binnen gelopen. J

Op zich is er hier verder niets aan de hand. Geen rook, geen brandlucht en geen wind. Hoewel men voorzichtig was vandaag omdat ze verandering van weer verwachtte, blijkt dat vooralsnog allemaal mee te vallen. Dus… Morgen maar wel een dag eerder onderweg naar Sidney. Als we hier verder nergens mogen of kunnen lopen, is er niet zo veel meer aan om alleen maar naar uitzichtpunten te rijden. We denken er nu over om dan de koelte van de avond morgen te gebruiken om Sidney te leren kennen aangezien de dagtemperaturen nu echt warm zijn. Wel lekker, maar voor de afgelegde kilometers niet bevorderlijk. We zullen zien. Tot zo ver de dag van vandaag vanuit een lekker warme camper.

Dag 12 Woe Swan Hill _ Bamrah

Hallo Allemaal,

Allereerst: Zussie nogmaals gefeliciteerd! Jammer dat ik niet bij je kan zijn, maar nu (gisteravond, ik zit dit tijdens het rijden de volgende dag te schrijven) op de camping op jou gezondheid en geluk geproost! Telt ook toch?

Het vinden van een camping bleek uiteindelijk de grootste uitdaging van de dag. Tijdens het rijden hebben we voornamelijk uitgestrekt grasland gezien. Soms een stuk land met graan, soms met koeien of schapen, maar vooral veel gras. Heel veel gras. Wel mooi door de eindeloze vlakte die er daardoor ontstaat.

Moest nog aan m’n Pa denken die zo van de vlakte van Groningen houdt… Nou dan weet je hier helemaal niet meer wat je ziet! Sommige stukken gras zien er al droog uit en dan vraag je je af hoe dat dan in de zomer zal zijn.

Onderweg kwamen we door een (klein) stadje, Echuda. Daar hebben we even rond gelopen en geluncht. Leuk pittoresk, met radarstoomboten op de Murray rivier, veel kleine winkeltjes met veranda’s, een centraal pleintje met schitterende rozen en een prieeltje. Hoe lieflijk wil je het hebben.

Het weer werd gedurende de dag steeds mooier en we wilden dus eigenlijk al om een uur of drie op een camping crashen… Daarvoor hadden we ons oog laten vallen op een hele basic uitvoering waar alleen “toiletten” zouden zijn. Waarbij de toilet gewoon een pot zou zijn met een gat er onder. Deze pompen ze eens in de zoveel tijd leeg. Na een heel eind over het gravel gehobbeld te hebben zag ik twee oortjes boven het gras uitsteken. Dus… KANGOEROES!!! Omdat we toch al snelheid nul hadden, kon Matt mooi snel stoppen. Ik aan Matt en Ma uitleggen waar ze zaten, maar nog zagen ze ze niet. Toen maar uitgestapt en het resultaat zie je op één van de foto’s. Dus eindelijk: Ma heeft ook kangoeroes gezien. Nu nog koala’s.

Nadat we nog verder gingen kwamen we op zo’n 300 meter van de camping af een bordje tegen dat de weg gesloten was. Wij bellen of dat nog gold en of dat ook gold voor de campground. Bleek dat het juist om de campground ging, die was ondergelopen. Volgens de beschrijving zou ie zo ontzettend mooi aan de Murray rivier liggen, maar nu lag ie er even midden in. Beetje jammer.

Een volgend alternatief bepaald: 40 km verderop, ook basic, ook geen douche ;-P Echter, daar aangekomen bleek die pal langs de weg te liggen. Daar hadden we niet zo veel zin in. De derde optie genomen en helaas…die was wel weer helemaal geserviced. Op zich een prima plek al was deze camping duidelijk minder netjes dan de vorige, hij was wel schoon en we konden gewoon aan de stroom staan. Daar allemaal even lekker gegeten, gedoucht en de dag afgesloten met een borrel buiten, want het was een prima temperatuurtje en het mandje in.

Tot zo ver de belevenissen van gisteren. De groetjes van ons drie en nu ga ik snel afsluiten en kijken of het lukt minstens één koala te spotten. Jullie horen nog wel of dat gelukt is!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Matthe & Marjolein